De terugreis ging goed en snel. Voor we het weten staan we weer in Nederand. Fijn weer terug te zijn, want maandag gaan we naar ons kleine kindje kijken.
Meteen om 9 uur zijn we aan de beurt. We moeten helaas nog wachten op onze buurt. De nacht hebben we allemaal niet goed geslapen. Blij ben ik als ik op de stoel mag gaan liggen en ze naar onze Pini gaan kijken.
Wat ben je enorm gegroeid. Wat kunnen we alles nu al goed zien. Je gezichtje, je handjes, je beentjes, je voetjes. Zo mooi. Erg bijzonder elke keer dit kijken naar jou. De verloskundige controleert keurig alle puntjes. Hoe het met je ruggetje gaat, of je goed groeit, de hersenen, de maagm, de nieren. Het schijnt allemaal goed te werken. Maag en niertjes zijn gevuld, wat betekent dat je lekker aan het drinken bent. Dat blijkt ook wel, je hebt de hik als we naar je kijken. Zo bijzonder allemaal.
Je ligt met je hoofd op de moederkoek. Dat is aan mijn rechterkant. Je voetjes aan de linkerkant. En met je bips in mijn heupen. Je ligt dus in stuit. De verloskundige kan alles goed zien. We willen graag zien of je een meisje of jongen bent. Dat kan ze wat minder goed zien. Je ligt namelijk met je beentjes gekruist onder je bips. Net zoals ik dat vroeger deed. Ze probeert je wat wakkerder te maken in de hoop dat je je omdraait. Nou j draait alleen niet helemaal de goede kant op. Opeens zomaar de woorden "ik denk dat het een meisje is". Je papa en ik kijken elkaar aan. Hij had het al gedacht. Hij heeft het al tijden over een klein prinsesje. Dat blijkt dus nu zo te zijn. Heeeeel erg leuk! Zeker weet ze het niet, maar ze denkt van wel.
Na ruim een half uurtje is alles goed bekeken. Zie je er goed uit. Je papa en oma hebben je gezichtje al gezien. Ik ook, maar het zijn zoveel indrukken. Je bent een mooi meisje!! We kunnen niet wachten tot je er bent. Ons kleine prinsesje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten