Maandag was het dan zover. Weer naar de verloskundige. Stiekem hadden we gehoopt, dan weten we wat het is, een meisje of jongen. Eerst weer de standaard procedure: plassen, wegen en bloeddruk controle. Alles oke. Alles hetzelfde als 4 weken geleden. Bloeddruk weer lager. Wat alleen vervelend is voor deze mama. Pini merkt van niets.
De VK merkt op dat ik eindelijk een beetje een buikje krijg. Inderdaad, na 17 weken komt er eindelijk een buikje. Nog steeds niet veel. Volgens de VK ben ik prachtig zwanger en groeit de baby mooi naar binnen. "je zal geen dikke toeter gaan krijgen". Dat dachten we al :-).
Kan je hem al voelen?? "ja ik denk het wel". Ja dat klopt, dan kan. Geweldig! Dat waren jou beentjes dud wel die ik 's avonds voelde als papa mij aan het aaien was.
Niet de bedoeling om naar je te kijken blijkt nu. Dat is jammer. Je schijnt al hartstikke groot te zijn. Je past niet meer op het schermpje, haha. We leggen uit dat we pas met 21,5 week terug zijn met vakantie en je toch wel heeeeel graag willen zien. Dat snapt ze wel en ik mag op de tafel. Met ons drieen naar jou kijken.
Wat ben je enorm gegroed. Je komt al tot 3 cm onder mijn navel. Je ligt lekker met je voetjes over elkaar. Net als je mama dat altijd heeft gedaan en nog steeds doet. De Vk kan niet zien of je een meisje of jongetje bent. Na de vakantie dus. We hebben weer een fotootje mee gekregen. We zagen je vingertjes, handjes. Echt prachtig. Je papa staat dan altijd van oor tot oor te glunderen. "Zie je dat!". "Wow, moet je dat zien".
Spannend!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten