Ik ben Joy Loize. Vandaag ban ik alweer 12 weken oud. Mijn gezichtje is de laatste weken veranderd. Mijn uitdrukkingen niet. Ik ben een klein wakker meisje. Ik ben graag wakker en slaap overdag vaak maar een klein uurtje per slaapje. Ik ben graag op pad. Binnen zitten vind ik niet zo leuk. Liever ben ik buiten. Om naar de vogels te luisteren. Die vogels hoor ik 's nachts ook. Soms maak ik mijn papa en mama dan lekker wakker. Kunnen ze meegenieten van de vogels.
Bijna iedereen die mij ziet, die zegt dat ik "helder" ben. Daar begonnen de arts en verpleegster mee. En eigenlijk iedereen die mij ziet, zegt het weer. Ik denk dat ik daar wel trots op mag zijn.
Al vanaf het begin kan ik mij heerlijk uitrekken. Dat begon toen ik voor het eerst bij mama had gedronken thuis op de stoel. Als ik dan mijn eten op had dan pakte mama mij en dan rekte ik mij als een poes uit. Het liefst maak ik er ook nog geluidjes bij. Ook als ik lekker geslapen heb dan vind ik het heerlijk om mij lekker uit te rekken. Papa en mama vinden dat een prachtig gezicht.
Vanaf het begin maakte ik een heel leuk geluidje. Ik maakte dan vooral snachts een geluidje. Een beetje als een hondje misschien. Papa en mama zijn daarvoor zelfs een keer met me naar de huisarts gegaan toen ik een paar dagen oud was. Die zei dat het niets uitmaakte. Stiekem vonden mijn ouders het ook wel een lief geluidje. Na een paar weken ben ik ermee opgehouden.
In de eerste weken wandelde ik heel veel met papa en mama. Vaak ging papa even met mij wandelen, zodat mama lekker kon slapen. We gaan dan naar het stadspark, waar ze heel veel vogels hebben. Toen ik geboren was, was er best veel sneeuw. Nu wandelen we niet meer elke dag. Wel gaan we elke dag naar buiten. Lach ik naar vreemde mensen.
Praten kan ik als de beste. Dat doe ik met mama. Met papa doe ik het RRRRRRRR spelletje. 's Avonds geeft papa mij de fles. Dat vind ik niet altijd leuk. En dat vind papa niet altijd leuk. Ze hebben nu een nieuwe fles voor me gekocht. Een roze ofzo. Geen idee wat ik daarvan moet denken. Wel lekker!!
Die ouders van mij die gaan best vaak op pad. Willen ze fietsen. Moet ik in een fietskar. Ach ja, best wel leuk eigenlijk. Het wiebelt lekker en ik kan mooi rondkijken langs de mooie tochtjes die we maken. Vaak gaan we dan ook ergens wat eten of drinken. Komen er altijd mensen bij me kijken. Ook gaan we vaak uit eten. Bij de pizzeria, aan het water of ergens anders. Ik vind het allemaal prima. Kan ik wat rondkijken en nieuwe dingen zien. Ik ben namelijk heel nieuwsgierig!!
Ik ben een heel tevreden klein meisje. Ik heet JOY. En toch noemen mensen mij vanalles. Een boevenmeisje, bloempje, vlindertje, papa's lieve meisje of prinsesje. Soms heb ik kleertjes aan die ook nog van mama zijn geweest. Apart eigenlijk. Mama is namelijk al heel oud.
Dinsdag ga ik voor het eerst op vakantie. Zal dat ook leuk zijn???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten